tijd voor actie
De diagnose inzake de oceanen is gesteld dankzij het speciale IPCC-rapport “Ocean and Cryosphere in the context of climate change”. Het is nu tijd voor actie, voor het vinden en uitvoeren van oplossingen om de gevolgen van de klimaatverandering in te dammen en ons aan te passen en tegelijk de door de internationale gemeenschap vastgestelde doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling te bereiken.
5 originele oplossingen
In hun rapport “The ocean is key to achieve climate and societal goals “, geven 3 onderzoekers* 5 originele oplossingen. Voor deze deskundigen is de oceaan het slachtoffer van de klimaatverandering, maar vormt hij tegelijk een bron van oplossingen om de gevolgen van de klimaatverandering te bestrijden. De oceaan draagt in zich de remedies voor de kwalen die de mensheid haar aandoet! Het is aan de internationale gemeenschap om deze kansen onverwijld te grijpen!
Vier oplossingen kunnen onmiddellijk worden toegepast als onderdeel van een ambitieus algemeen programma:
- Ontwikkeling van hernieuwbare energiebronnen, met name door offshore-productie,
- Koolstofvrij maken van het zeevervoer,
- Bescherming van ecosystemen die koolstof opslaan (mangroven, zeegrasvelden, moerassen), bijvoorbeeld via streng beschermde mariene beschermde gebieden,
- Maatregelen ter bevordering van een duurzame visserij die de hulpbronnen respecteert.
De laatste oplossing, de opslag van koolstof in de zeebodem, biedt interessante vooruitzichten, maar zal grondig moeten worden onderzocht alvorens op grote schaal te kunnen worden toegepast. Deze oplossingen alleen al kunnen de uitstoot van broeikasgassen tegen 2050 met 21% verminderen en tegelijk aanzienlijke nevenvoordelen opleveren voor de planeet en haar ecosystemen.
*Ove Hoegh-Guldberg van het Global Change Institute aan de Universiteit van Queensland, Eliza Northrop van het World Resources Institute in Washington, D.C. en Jane Lubchenco van de Oregon State University,
Walvissen beschermen om CO2 vast te leggen...
De laatste walvissen beschermen en het herstel van hun populaties bevorderen om koolstof op de oceaanbodem vast te leggen en zo de klimaatverandering tegen te gaan: dit is een van de door de natuur geïnspireerde oplossingen die door bepaalde onderzoekers worden bepleit.
Voor Ralph Chami en Sena Oztozun van het Internationaal Monetair Fonds, Thomas Cosimano van het Mendoza College of Business van de Universiteit van Notre Dame en Connel Fullenkamp van het Economics Center for Teaching van Duke University is het een op biodiversiteit gebaseerde, low-tech, kosteneffectieve oplossing die past in een win-win economisch model.
Grote walvissen accumuleren tijdens hun leven een grote hoeveelheid koolstof in hun lichaamsmassa (gemiddeld 33 ton CO2 per individu). Wanneer ze sterven, zinken ze naar de bodem van de oceaan, waar ze door ontbindende organismen worden omgezet in biomassa in diepzee-ecosystemen, waardoor koolstof wordt vastgelegd. Het bestaan van walvissen levert nog andere voordelen op, zoals het “stimuleren” van de voedselketen. De uitwerpselen van walvissen zijn organische meststoffen die het plankton en de ontwikkeling van vis bevorderen, waardoor uiteindelijk extra hulpbronnen voor de visserij en meer prooi voor roofdieren (andere zeezoogdieren, grote pelagische vissen, zeevogels) beschikbaar komen. Maar walvissen zijn grotendeels uit de oceaan verdwenen. Voor
IPBES
In de toekomst zal nog maar een vijfde overblijven van de biomassa van zeezoogdieren die er ooit was. Ze zijn grotendeels gedecimeerd door de walvisvangst en verschillende vormen van vervuiling. Het is dan ook dringend noodzakelijk hun populaties te herstellen.