Het Oceanografisch Museum van Monaco presenteert de monografische tentoonstelling Borderline, van de kunstenaar Philippe Pasqua.
Zijn monumentale werken, voor het merendeel op maat gemaakt, zullen de mythische verzamelingen van de plaats ontmoeten om een nieuwe dialoog tot stand te brengen.
Philippe Pasqua’s kunst experimenteert met de limiet. Hij flirt met de randjes, scheert over de grenzen en breekt los. Gewelddadig en schaamteloos, zijn werk schudt evenveel op als het fascineert, en plaatst de bezoeker voor een dilemma: verslinden met de ogen of wegkijken, een defensieve reflex in plaats van onverschilligheid.
“Philippe Pasqua stelt vragen, daagt uit, stoort, maar nooit onverschillig.Hij is de ideale stimulans om het bewustzijn ten gunste van het leven in zee en op het land te vergroten”, aldus Robert Calcagno, directeur-generaal van het Oceanografisch Museum.
Gecharmeerd door de architectuur van het Oceanografisch Museum en gevoelig voor zijn engagement, stelt de kunstenaar een tentoonstelling voor naar zijn beeld, oprecht en meervoudig.
Twaalf monumentale werken, waarvan zeven nieuwe, nemen het hele terrein in beslag – van het voorplein tot het panoramaterras, via de klif van de Rocher, onder het honderd jaar oude gebouw.
DE RELATIE VAN DE MENS MET DE NATUUR OPSCHUDDEN
Philippe Pasqua’s voorliefde voor het monumentale staat tegenover zijn aantrekking tot het meest kwetsbare en diepzinnige. De scheuren en spleten zijn blootgelegd in XXL formaat. Instinctief theoretiseert de kunstenaar zijn werken niet en laat het aan de bezoekers over om ze te interpreteren, in de overtuiging dat kunst verder gaat dan redevoeringen en het visuele. “Schoonheid is een evocatieve kracht,” zegt hij. Het werk is mooi door de emotie die het teweegbrengt, de klap die het uitdeelt aan het hart.
De oplossing is ieder van ons
De kunstenaar geeft hier uiting aan al zijn gevoeligheid en stelt het publiek vragen over zijn verhouding tot de natuur, de dood en de wedergeboorte.
“Vanuit deze favoriete onderwerpen speelt hij met de dubbelzinnige relatie die de mens heeft met de mariene wereld, tussen angst en fascinatie, om het publiek te confronteren met de huidige uitdagingen van de bescherming van de biodiversiteit,“ voegt Robert Calcagno toe.
Deze ecologische kwesties maken sinds de oprichting integraal deel uit van het DNA van het museum en worden weerspiegeld in zijn realisaties.
